غربت نوشت.

اردیبهشت، ماه دوست داشتنی من هم از نیمه، که هیچ.

تمام می شود و همچنان من، تو را ندارم.

از این اندوهِ خشک کویر چشم ها، به که باید پناه برد؟

دیریست حرف هایم را می خورم و از غم تو،

نگاهم رو به آسمان است و بغضم لبریز از سکوتی دردآلود.

آه که چقدر خوب است باشی و من بگویم دوستت دارم،

تا نباشی، و من در بی تویی ها، دوستت داشته باشم.

اصلِ دوست داشتن، در حضور تو برجاست.

اما، دوست داشتنت در کنار  دست هایت ، چیز دیگریست.